Amaç: Çalışmamızın amacı ilk kez insülin tedavisi başlanan standart insülin tedavi eğitimialan diyabetik hastaların insülin bırakma oranlarını ve tedavi uyumsuzluğunun sebeplerini sapta--maktır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Ocak 2012-1 Ocak 2013 tarihleri arasında Dr.Lütfi Kır--dar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi polikliniklerinde ilk kez insülin tedavisi başlanan vediyabet eğitim odasında aynı iki diyabet hemşiresi tarafından verilen standart insülin tedavi eğitimialan 700 tip diyabetik hasta alındı. Hastalar telefon ile aranarak sosyodemografik verilerini, ek has--talıklarını, insülin tedavisini başlayan klinik, insülin kullanımlarını içeren anket uygulandı. Top--tedavisi kesilen 23 hasta çalışma dışı bırakılarak, 425 hasta çalışmaya dahil edildi. Bulgular: Çalış--mamızda dahil edilen 425 hastanın %50,8'i erkekti. Yaş ortalaması 57,7:11,6 yil, diyabet süresi6,6:6,2 yıl olarak saptandı. Diyabetik hastaların %57,6'sı bazal, %17,9'u hazır karışım, o/o24,5'i bazalbolus tedavisi kullanmakta idi. İnsülin tedavisini bırakma oranı %6,2 olarak bulundu. Nonpara--metrik korelasyon testleri ile değerlendirildiğinde diyabet yaşı arttıkça tedaviye devam oranının arttığıgörüldü (p=0,01, r=0,12). Tedaviyi bırakma sebepleri sorgulandığında hipoglisemi, halsizlik(%26,9), iyileştiklerini düşünme (%23), enjeksiyon zorluğu (%15,3), allerji (%11,5), çevresel faktör--ler (%7,6) ve bağımlılık korkusu (%7,6) saptandı. Sonuç: Diyabetli hastalara insülin tedavisi başlananmerkezlerin, hastalarının insülin bırakma oranlarını ve nedenlerini saptaması ve elde edilen sonuçrlara göre tedaviye uyumsuzluk nedenlerine yönelik olarak standart eğitim programlarının güncellenmesi daha çok hastanın glisemik hedeflere yaklaştırılması konusunda önemli bir adım olacaktır.
Obbjjeeccttiivvee:: Our aim in this study is to assess the rate and possible causes of nonpersis- tence among patients with diabetes who have received standard insulin education for their in- sulin treatment. MMaatteerriiaall aanndd MMeetthhooddss:: 700 patients with type II diabetes, who were started on insulin treatment by outpatient clinics of Dr. Lütfi Kırdar Kartal Training and Research Hospital between 1/1/2012-1/1/2013, and who had received the same standard insulin education given by diabetes nurses, were enrolled in this study. Patients were called by the phone and a questionnaire was filled regarding patients' socio-demographic characteristics, comorbidities and patients' in- sulin use. We have reached 462 patients/relatives. Total of 14 patients died, and 23 patients, whose insulin treatment was nonpersistent by a physician, were excluded. 425 patients were included in the final analysis. RReessuullttss:: Among 425 patients, 50.8% were male, mean age was 57.7 years (±11.6 years) and average time since diabetes diagnosis was 6.6 years (±6.2 years). 57.6% were on basal, 17.9% on premixed and 24.5% were on basal-bolus insulin regimen. The rate of nonpersis- tence was found to be 6.2%. Non-parametric correlation tests revealed that compliance rates sig- nificantly increased with increased age (p=0.01, r=0.12). Most common causes of nonpersistence were hypoglycemia, fatigue (26.9%), feeling good and cured (23%) and difficulties in injections (15.3%) allergy 11.5%, environmental factors 7.6%, and fear of addiction 7.6%. CCoonncclluussiioonnss:: De- tecting the underlying causes of nonpersistence of insulin by the healthcare centers that initiated the treatment, and utilizing these data for revising standard insulin education programs could be a key factor for reaching the desired glycemic goals in patients with diabetes.
