Medyanın toplum üzerindeki etkinliği görsellikle bütünleştirildiğinde, toplum cephesinde beklentinin oldukça üzerinde sonuç elde edilmektedir. Tecimsel (ticari) kaygılarla biçimlendirilen medyanın görsel dili bu yönüyle sunulanın karşı tarafta karşılık bulmaması durumunda bile işlev kazanabilmekte, uzun soluklu süreç gereksinimi oluşmadan izleyici etki altına alınabilmektedir.Çağdaşlık simgesi teknolojinin insan yaşamına yoğunlukla girişi, değerlerin korunabilmesine olanak tanınması açısından üstünlük sağlarken, varolan değerlerin, farklı ereklerle kullanım aşamasında uğrayabileceği zararlar gözardı edilebilmiştir.İzlenme oranlarının önemsenmesi sonucu görsel gösterime dönüştürülen programlar arasında görsel yönü ağır basan, sanatsal iletişim aracı dans, yaratılan yeni eğlence anlayışına uygunluğu nedeniyle görsel medyanın güçlü silahı televizyonda yer bulurken, kendi yazgısıyla baş başa kalmaktan kurtulmuş ve ilgi odağına dönüşmüştür.Bu çalışma, görsel şölen olarak nitelenebilen dansın tek yönlü görsel iletişim aracı televizyonla görsellik zemininde yakaladığı buluşma çerçevesinde ele alınmıştır. Konu, yaşanan süreçte izlenme kaygısıyla kurgulanan izlencelerin (programların) içeriği ve bu izlencelerde yer bulan dansçılar açısından değerlendirilmiş ve ayrıcalıklı gibi görünen bu kullanımın, dans sanatına etkisi dansın görsel medyadaki yeri açısından yorumlanmıştır.
When the effect of the media on society is integrated with visuality, the outcome on the side of society goes quite beyond expectations. The visual language in the media shaped by commercial concerns can gain a function in this respect, even when the presented material finds no response on the other side, and the audience could be taken under its influence without the formation of any necessity for a long-term process.While the intense penetration of technology, which is the symbol of modernity, into human life provides a privilege in that it enables the conservation of values, there has been a disregard for the possible harm that it could inflict on the existing values in relation to their use for different purposes.Among the programmes transformed into a visual performance as a result of the increased value in ratings, dance, as a means of artistic communication with its strong visual effect, has found its place on TV, which is a powerful weapon of the visual media, thanks to its convenience for the new understanding of entertainment, thereby ceasing to be on its own with its faith and becoming a focus of interest.This study deals with the meeting point between dance, which could be defined as a visual banquet, and television, which is a unidirectional means of visual communication, on the ground of visuality. The topic has been discussed in terms of the content of programmes created with a concern for ratings in the current process as well as the dancers * involved in these programmes, and the effect of this apparently privileged use on the art of dance has been interpreted concerning the place of dance in the visual media.
