Günümüz dünyasında, çeviri ve yeniden yazma birbirinden farklı edimler kabul edilseler de, çeviri edebiyatı tanımlamak için çerçeve terimler olarak kullanılırlar.Çeviri terimi, ‘sadakat’ kavramını akla getirirken,yeniden yazma genellikle kaynak metne yapılan ‘değişiklikleri’ ifade etmek için kullanılır.Bu bağlamda ‘ yeniden yazma’ kaynak metinle karşılaştırıldığında ‘ görece az değerli’ kabul edilmektedir.Bu geleneksel görüşe karşı çıkan kuramcılardan Gideon Toury,Kaisa Koskinen ve Rosemary Arojo, metinlerin birbirleriyle bir çok şekilde bağlantılı olduğunu öne sürerek,çeviri ve yazınsal üretim sürecinin dinamikliği nedeniyle ‘yeniden yazma’ kavramının dikkatlice ele alınması gerektiğini belirtmektedirler.Türk edebi dizgesinde, Can Yücel’in William Shakespeare’in soneleri ve üç oyun çevirisi, Hamlet, Bahar Noktası ve Fırtına geçmişte ‘serbest çeviri’ olarak değerlendirilmiştir.Can Yücel ise yapıtlarının ‘çeviri olmadığını’ iddia eden yapıcı olmayan eleştirilere cevap olarak kendini ‘Türkçe Söyleyen’ olarak adlandırmıştır.Günümüzde ise bu tartışmaların sonu gelmek üzeredir çünkü çeviri kuramları artık ‘yeniden yazma’ kavramını tarihin başlangıcından beri üretilmiş metinleri tanımlamak için kullanmaktadır.Bu bağlamda, ‘metne sadakat’ bu çerçeve terimler gibi sorgulanabilir bir paradigma haline gelmiştir.Çağdaş çeviri kuramlarına göre, edebi metinleri birbirlerinden farklı kılan saygı duyulması gereken çevirmen seçimleridir.
In today’s world, translation and rewriting are both considered as umbrella terms to define translatedliterature though differing in content. Translation as an umbrella term may bring forth the idea of‘conformity’ to the target text whereas rewriting may recall ‘changes’ made to the original. The term“rewriting” has been used to define works that are ‘inferior’ examples of the target text. To opposethis traditional view, theorists like Gideon Toury, Rosemary Arojo and Kaisa Koskinen claim that alltexts refer to one another in many ways, and the concept of rewriting should still be handled carefullyas discussions on translation and textual production still continue. In the Turkish literary system,Can Yücel’s translation of William Shakespeare’s sonnets and three plays, namely Hamlet, AMidsummer Night’s Dream and the Tempest have stood out as examples of free translation. Yücelcalled himself ‘Türkçe Söyleyen’ (Rewriter in Turkish) to escape from harsh criticism that said hiswork was “not translation”. Such discussions are likely to fade away because today’s translationtheories see textual production since the beginning of history as rewriting. In such a case, the ‘loyalty’to target text should be considered as a paradigm because it may be challenged as well as the umbrellaterms like translation or rewriting. According to modern translation theorists it is the translators’choices that make literature ‘different’ from one another and these should be respected.
